leden

LEDEN
Het was een donkere en stormachtige nacht toen ze de verlaten herberg binnenging. De regen stroomde langs de ramen en de wind huilde door de bomen. Ze was uitgeput en doorweekt van de lange reis die ze had afgelegd. Haar kleren plakten aan haar lichaam en haar haren waren verward en nat. Ze had geen idee waar ze was beland, maar ze wist dat ze het niet veel langer kon volhouden in de barre weersomstandigheden.
De herberg leek verlaten toen ze binnenkwam, maar een zwak lichtje scheen vanuit de achterkamer. Ze liep langzaam die kant op en zag een oude man achter de bar staan. Zijn grauwe haren en rimpelige gezicht maakten hem er niet bepaald aantrekkelijker op, maar op dat moment was ze blij dat er tenminste iemand was die haar kon helpen.
De man keek op toen ze binnenkwam en glimlachte op een geruststellende manier. "Welkom, mijn kind," zei hij met een zwakke stem. "Kom binnen, droog jezelf bij het vuur en warm je op. Ik zal een kop hete thee voor je maken."
Ze knikte dankbaar en nam plaats bij de open haard. De warmte voelde weldadig aan op haar verkleumde lichaam en ze sloot haar ogen even om te genieten van het moment van rust. De oude man kwam terug met een dampende kop thee en zette die voor haar neer.
Terwijl ze de hete thee langzaam opdronk, begon ze met de man te praten. Hij vertelde haar dat de herberg al jaren niet meer in gebruik was, maar dat hij er nog steeds woonde. Hij bood haar vriendelijk aan om de nacht door te brengen, aangezien het te gevaarlijk was om verder te reizen in dit weer.
Ze twijfelde even, maar besloot uiteindelijk om op zijn aanbod in te gaan. Ze voelde zich op haar gemak bij de oude man en zijn aanwezigheid kalmeerde haar op de een of andere manier. Ze bedankte hem hartelijk en zocht een lege kamer op om te rusten.
De nacht was onrustig en gevuld met vreemde dromen. Ze werd meerdere keren wakker van het geluid van de wind die door de bomen gierde en de regen die tegen de ramen sloeg. Telkens als ze haar ogen opende, zag ze de oude man die over haar waakte. Hij leek nooit te slapen en zijn aanwezigheid gaf haar een gevoel van veiligheid.
Toen het ochtendgloren aanbrak, nam ze afscheid van de oude man en bedankte hem voor zijn gastvrijheid. Ze beloofde hem dat ze terug zou komen om hem te bezoeken en vertrok, klaar voor het vervolg van haar reis.
Maar de herberg en de oude man bleven in haar gedachten hangen. Ze kon niet vergeten hoe hij haar had geholpen in haar tijd van nood en hoe hij haar rust had gebracht in de duisternis van die stormachtige nacht. En hoewel ze nooit meer terugkeerde naar die plek, bleef zijn vriendelijkheid en warmte altijd in haar hart.